Dit gedichtje kreeg ik aan het begin van mijn burn-out. Dat echt helemaal stil gaan staan nog maar mijn enige keus was, dat heb ik echt niet aan zien komen. Een verhuizing, studie, jonge kinderen en een nieuwe baan dat kan toch prima samen? Dat aan mijn enorme hoeveelheid energie ook een eind zit heb ik moeten ervaren. 

De harde en duidelijke manier, door stil te komen staan.

Helemaal…

En toen? Op zoek naar mezelf, alles onder de loep, evalueren hoe ik het altijd gedaan had, zoeken naar de echte kern, mijn lichtpuntje, waar is die? Wat is echt belangrijk en heeft mijn prioriteit? Wat doe ik voor mezelf, en wat voor de ander en is dat wel in balans? 

Wat ben ik blij en dankbaar dat ik mensen om me heen heb die me echt steunen! Een therapeut die mij steeds weer terug kan brengen bij mezelf en wat voor mij echt belangrijk is, mijn man die er altijd voor me is, zussen en vriendinnen waar ik altijd bij terecht kan. 

Hierdoor is mijn burn-out veranderd van een vloek naar een zegen. Doordat ik dit proces helemaal heb doorlopen heb ik levenslessen gekregen die ik anders niet had gehad. WAT EEN ZEGEN!

Nu kan ik mezelf ervaringsdeskundige burn-out noemen. Wie weet kunnen de ervaringen die ik heb opgedaan jou helpen in jouw proces.